کد مطلب:19787 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا گناه مي كنيم ؟

كسي كه به خدا و علم گسترده او ايمان دارد و مي داند تمام كارها - اگر چه در نهان انجام شود - در حضور خداست و خدا و پيامبر و امامان « عليهم السلام » مخصوصاً امام زمان « عليه السلام » شاهد اعمال است ، هيچ گاه نبايد مرتكب گناه شود . كسي كه به بهانه ضعف اراده مرتكب گناه مي شود آيا حاضر است در برابر يك كودك مرتكب گناه شود ؟ معلوم است كه نه ؛ پس چگونه به خود اجازه مي دهد در برابر خداوند معصيّت كند ؟
در مقامي كه كني قصد گناه
گر كند كودكي از دور نگاه
شرمت آيد ز گنه درگذري
پرده عفّت خود را ندري
شرم بادت كه خداوند جهان
كه بود واقف اسرار نهان
نظرش بر تو بود بي گه و گاه
چون كني در نظرش قصد گناه ؟
پس علّت ها چنين فهرست مي شود :
1 . غفلت از حضور خدا ؛
2 . غفلت از آثار سوء گناه ؛
3 . از بين نبردن عوامل گناه .
در پايان حديثي كه داراي تمامي گناهان است از امام حسين « عليه السلام » مرور مي كنيم .
شخصي نزد امام حسين « عليه السلام » آمده و گفت من مردي گناهكارم و توان ترك گناه را ندارم ؛ چه كنم ؟
امام حسين « عليه السلام » فرمودند اين پنج دستور را اجرا كن و سپس گناه مكن !
1 . جايي برو كه خدا تو را نبيند ، سپس گناه كن ! ( توجّه به حضور خدا ) ؛
2 . از روزي خداوند نخور آنگاه گناه كن ! ( چگونه مي توان نعمت او را در نافرماني او بكار گيريم ؟ ) ؛
3 . از حكومت خداوند خارج شو و نافرماني كن ! ( تأمّل در قدرت فراگير خداوند ) ؛
4 . هنگامي كه فرشته مرگ آمد مانع شو و . . . ( توجّه در عاقبت و پايان راه ) ؛
5 . وقتي خواستند ترا به آتش ببرند ايستادگي كن و . . . ! ( تفكّر در عجز خويش و سرانجام بد فرجام گناه ) .
{P - موسوعه كلمات امام حسين « عليه السلام » . P}